పల్లవి: ఓ దేహమా నా శరీరరమా నీకిది న్యాయమా నీకిది ధర్మమా
నను చెరుపుటే నీ ధ్యేయమా నను భక్షించుటే నీకానందమా
చరణం 1 :
ఆత్మకు ఆహారం కొరకు తిరుగుచున్న వేళలలో ఎన్నోవాటితో నన్ను కదలకుండా కట్టేసినావు
కొంచమైన జాలి నాపై చూపకుండా వింత వింత విందులలో ఉత్సహించినావు
చరణం 2 :
కన్నులలోని కెమెరా పాపాన్నే చూస్తున్నది ఊరకుండక మనసే నన్ను ప్రేరేపిస్తూ ఉన్నది
చూసినవి చేసేదాకా వదలనన్నది
చేసినవెంటనే నిందిస్తు ఉన్నది
చరణం 3 '
దేహమెందుకున్నదో శరీరరం మరిచియున్నది ఆత్మకు శరీరమెప్పుడూ సహకరించనంటున్నది
బానిసలా నన్ను మార్చుకున్నది భగవంతుని ఆలోచనే మనకు వద్దు అన్నది
ఆత్మను నరకానికి పంపుతున్నది పరలోకంలో ఉన్న దేవునికి కన్నీరే మిగిల్చుచున్నది అందుకే
No comments:
Post a Comment